رابطه مدیریت دانش با سرمایه اجتماعی

پژوهش حاضر با عنوان تعیین رابطه سرمایه اجتماعی و مدیریت دانش به عنوان دارایی های ناملموس ولی کلیدی سازمان ها بالاخص در مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران انجام شده است. دانش تنها دارایی شناخته شده ای است که وقتی دیگران در آن سهیم می شوند، افزایش می یابد. مفهوم سرمایه اجتماعی بر تعامل و ارتباطات افراد در سازمان تاکید دارد. تا آنجا که سرمایه اجتماعی از دارایی های مهم هر سازمانی است که می تواند در مدیریت دانش کمک کند و برای سازمان ها مزیت رقابتی پایدار ایجاد کند. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش را 500 نفر از مدیران و کارشناسان مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران تشکیل می دهند. که از میان200پرسشنامه که به صورت نمونه در دسترس توزیع شده، در نهایت 143 پاسخنامه جمع آوری و در محاسبات وارد گردید. که روایی آنها با استفاده از روایی صوری و بر اساس نظر جمعی اساتید مجرب و صاحب نظر تایید شد. اعتبار و پایایی پرسشنامه ی مدیریت دانش با 12 گویه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 92/0=r و پرسشنامه سرمایه اجتماعی با 60 گویه با ضریب آلفای کرونباخ 93/0 r= مورد تایید قرار گرفت. پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی-همبستگی و از نظر زمانی یک بررسی مقطعی است. پرسش اصلی پژوهش حاضر عبارت است از "آیا بین مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی رابطه وجود دارد؟" و با توجه به نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که رابطه معنی دار میان مولفه های مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی وجود دارد. در پاسخ به دو سوال اول پرسش های این پژوهش: "هر یک از مولفه های سرمایه اجتماعی ومدیریت دانش به طور جداگانه در جامعه مورد مطالعه تا چه میزان است؟" اینگونه نتیجه می گیریم که دو سطح سرمایه اجتماعی یعنی تسهیم دانش و هویت سازمانی در جامعه بسیار بالاست. اعتماد متقابل و مدیریت مشارکتی بالا، و مقدار همکاری در جامعه مورد مطالعه متوسط است. و در مورد مدیریت دانش نیز می توان نتیجه گرفت خلق دانش در سطح متوسط و انتشار دانش و کاربرد دانش در سطح بالایی قرار دارد. در پاسخ به سوال سوم: "مولفه های مدیریت دانش نسبت به هم در جامعه چه رتبه ای دارد؟" رتبه بندی در جامعه پژوهشی به قرار زیر است: 1- انتشار دانش 2- کاربرد دانش 3-خلق دانش. در پاسخ به پرسش 4و5 پژوهش: "آیا مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی با ویژگی های فردی کارکنان رابطه دارد؟" نتایج اجرای مدل هم خوانی مجذور کای، نشان می دهد مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی به مفهوم کلی با جنسیت، تحصیلات، پست سازمانی، نوع استخدام، و سن رابطه معناداری ندارند زیرا سطح معنی داری پیرسون در مجموع عوامل ذکر شده بیش از 05/0 است و فقط سرمایه اجتماعی به مفهوم کلی با تجربه خدمتی در جامعه آماری مورد مطالعه رابطه معنا داری دارد.